Javën e fundit Italia u përball me një fluks të papritur emigrantësh që hynë ilegalisht në territoret e ishullit Lampeduza, ku kërkonin strehim. Një situatë e tillë e gjeti Italinë të papërgatitur, ndërsa Franca u tërhoq nga ofrimi i ndihmës, ndërsa kryeministrja Meloni kërkoi ndihmën e Bashkimit Evropian për kapërcimin e situatës.
The Telegraph ka paralelizuar situatën e tanishme në Itali me rënien e Perandorisë Romake, duke e titulluar shkrimin, “Emigracioni shkatërroi Perandorinë Romake. Tani mund të rrëzojë Evropën”.
Teksa romakët u goditën nga turmat barbare gjermane, Evropa moderne e plakur mund të fundoset nga shumë miliona njerëz që kërkojnë të marrin pjesë në standardet e larta të jetesës dhe të ardhurat e garantuara të ofruara nga sistemi evropian.
Në disa kuptime të dukshme, ky krahasim, sipas The Telegraph, mund të mos vlejë, pasi “barbarët që pushtuan Romën ishin shpesh të armatosur deri në dhëmbë, ndërsa shumica e emigrantëve modernë, fatmirësisht, mbërrijnë në kërkim të ndihmës. Por në kuptime të tjera, krahasimi është më i përshtatshëm se sa mund të mendohet.”
“Fakti që elitat politike moderne duken kaq jashtë kontaktit me publikun na kujton gjithashtu paralelen shqetësuese me Romën e vonë. Burokracitë tona moderne duken të kënaqshme për të drejtuar shoqërinë me autopilot, pavarësisht se kush votohet në detyrë dhe pavarësisht vullnetit të njerëzve që i votojnë ato. Ndërkohë barra e taksave rritet dhe ndjenja se ne po marrim diçka të vlefshme për kontributet tona në kuleta publike duket se zvogëlohet çdo vit”, shkruan media britanike.
“Rrënjët e problemit tonë modern të emigracionit qëndrojnë në kryqëzimin e demografisë dhe institucioneve. Në vitin 1950, popullsia e Evropës ishte rreth 550 milionë, ndërsa popullsia e Afrikës ishte 220 milionë. Sot, popullsia e Evropës është 750 milion, ndërsa Afrika shkon në 1.5 miliardë. Lindja e Mesme ka dëshmuar nivele të ngjashme të rritjes së popullsisë në dekadat e fundit. Ky nuk është faji i askujt: popullsia e Evropës kaloi një fazë të ngjashme 100 vjet më parë dhe është thjesht ajo që ndodh kur mjekësia dhe teknologjia moderne futen në një shoqëri. Në planin afatgjatë, popullsia e Afrikës dhe e Lindjes së Mesme do të plaket, ashtu siç bëri Evropa. Por në afat të shkurtër, kjo do të ushtrojë presion të madh mbi aftësinë e Evropës për ta përballuar”, shkruhet më tej.
Por nëse, siç kanë paralajmëruar Douglas Murray dhe të tjerët, burokratët e zgjuar vazhdojnë ta shohin këtë, si një çështje të racizmit dhe ksenofobisë zvarritëse dhe jo siç është ajo në të vërtetë, një çështje e prakticitetit të pashmangshëm, deri atëherë, sipas autorit, “është vetëm çështje kohe para se popullsia evropiane të vendosë se çmimi që paguajmë për qytetërimin thjesht nuk ia vlen më.”